Bahçemizin alacakaranlığında uçuşan ateş böceklerini hatırlıyorum, ne güzel zamanlardı, herkesin çocukluğunda var olan...
Belki ateş böcekleri rast gelmedi sana, yemyeşil bir bahçenin ortasında bir ev olmamıştır mekan, buna rağmen senin de olmuştur kısa ömürlü "kelebek zamanların".
Bir piknikle tanıştın belki papatyanın zarif yapraklarıyla veya köyünün çayırlarında. Her çocuğun olduğu gibi senin de bir hikayen vardır, farklı, lakin masum.
Benim gibi yağmurun altında ıslandın sen de, belki aynı buluttu, kimbilir?..
Yalınayak koştun yollarda, bisikletten düştün, dizlerin yaralanıp kabuk tuttu, benim gibi ağladın belki.
Sen de yıldızlara sadece anlattın belki küçük sırlarını, yatağın altında saklanan canavardan korkup, örtünün altında saklandın...
Benim gibi, sen de çocuktun, sonra ne oldu da o kısa mutlu anları unuttun, ne oldu da içine karanlığı doldurup büyüdün?..
eylül
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder