Yine mi patates

Yıllar önce patates ile hazırlanılabilen onca çeşitten bihabermişim. Salatada, çorbada, kumpiri ve köftesi, güveçte ve kızartması olarak yer bulurken  sofrada,  fark ettim ki patates bu kadar değilmiş.   Tart, poğaça, kek, muffin, mantı(gnocchi), ay çöreği, krep olmuş.  Saymayı unuttuklarım vardır muhakkak. Öyle yana yakıla patates sever olmadım lakin bu çeşitlilikle o kendini herkese sevdirir.
Yemek yapmak öğrenilmez, bu da benim düşüncem, insanın içinde var ise o hüner öğretilecek olan  usullerdir.   Gastronomi  bu yüzden var.  Sonra, herkes yemek pişirebilir lakin kimi sadece midedeki boşluğu doldurmakla ilgili, kimi  damaktaki lezzete odaklanır, kimi ise lezzetle görüntüyü
birleştirir veya birleştiremez.  Birkaç malzemeyi karıştırıp ne çıkarsa bahtıma tarzı yemek pişirenler de var, işin özünü deneye deneye çözenler de.
Oldum olası pahalı, ender bulunan malzemelerin sıralandığı tariflere karşı bir antipatim var bir de haydeee diye yemek yapanlara.  Mümkün olduğunca  sade, ekonomik ve aynı anda lezzetli atıştırmalıklar, yemekler hazırlamaktan yana bir tavrım var. Elbette ziyafet sofraları farklı olmalı lakin yine de  abartılmamalı.  Süslenip püslenen masalar, yok yok dedirten soğuklar, ara sıcaklar, birbirine lezzet uyumu olmayan malzemelere hazırlanan yemekler,  uyduruk, gıda boyasına doymuş tatlılar, hiç de iştah açıcı olmadıkları bir gerçek. Dildeki lezzet alma duyusunu kaybetmişçesine tuhaf  yiyeceklere  meyletmek; işte bunu hiç anlamam. Belki de farklı olma arzusunun dayanılmaz baskısındadır, kimbilir?..
Mutfakta çok becerikli olmak elinin altında her malzemeyi bulundurmak ile ilişkilendirilmemeli. Yoktan var etmek bir beceridir. Elinin ucuyla olanları  kenara itip işin icabına bakmak marifet.  Bunun varlıkla veya yoklukla alakası olmamalı, işte bu çok  talihsiz bir söylev olur. 
Yemek bloglarının çoğalması, deneyim ve bilgi paylaşımı açısından çok yararlı diye düşünmüşümdür, yeter ki bir gösteriş revüsüne dönüşmesin. 
Yemek kursu öncesi  sağlıklı beslenme  ve gıda teknolojisi kursları verilmeli bence.  Ben öyle dedim diye değişen bir şey olmaz, farkındayım, yine de  bilmekle bilmek arasında uçurum olduğunu hatırladım.  İnsan eğer isterse o uçurumu doldurabilir fakat iş gelip insanın ta kendisine-naturasına kadar gider. Yani... iş yine de insanda biter.

Şu krep tarifine gelince;  spontane olan bir şey, bu yüzden ona dair işaret edeceğim bir adres yok.  Buna benzer tarifler yok mu, elbette ki var.  Herneyse; fırında pişmiş patateslerle başladı herşey:

Patatesli Krep

2 iri patates: pişirilip(haşlanmış veya fırınlanmış) iyice ezilmiş
2 yumurta
2 yemek kaşığı un
tuz, karabiber, kekik
tavayı yağlamak için çok az riviera zeytinyağı

aralarına: dilimlenmiş kaşar peyniri(jambon da eklenebilir)



eylül