Çocuk hayallerim komik ve... çocukçaydı, olması gerektiği gibi. Şehre gelen sirke katıldığımı ve dünyayı üzerinde gösteri afişleri olan bir karavanla dolaştığımı hayal ederdim. Sonra hayalimi bir çırpıda silen o soru düşerdi aklıma: ben o sirkte ne yapacaktım?.. Palyaçolara, akrobatlara, hayvan
terbiyecilerine özel bir ilgi duymadım ki; ben tüm bunların hepsini içinde barındıran o renkli dünyayı çok sevdiğimi biliyordum sadece. Yine de bu hayalim tekrar tekrar zihnimde canlanırdı, o sinsi soruya rağmen. Şimdi bu hayalimi gülümseyerek hatırlıyorum ve hala o soruyu cevaplayamasam da
sirkleri çok seviyorum.
İlkokul yıllarında hayallerimi kitap kahramanları kurdurdu. Cesur bir asker, fedakar hemşire olmayı hayal ettim. Okulun atletizm seçmelerini kazanıp olimpiyatlara katılan koşucu olmayı hayal ettim. Aslında, düşünüyorum da, bu hayallerimin küçücük kısmını gerçekleştirdim sayılır. Ciddi bir ilkyardım eğitimi aldım(sanırım dördüncü sınıfta), izci kampına katıldım ve okulun hendbol takımına kabul edilmiştim ve hepsi bu kadar... Ortaokulda ve lisede düzenlenen turnuvalarda, finale ilk varamasam da, koştum. Spor ile ilgili hayalim kalp romatizması şüphesi söz konusu olana kadar sürdü.
Bir hayalim de bedava yemek dağıtacağım gezici bir mutfak kurmaktı. Sebzeli çorbalar, bol etli yahniler ve çok çikolatalı pastalar pişirecektim. Hala hayalim...
Ortaokulda yazmak ile haşır neşirken hayalim Yazar olmaktı(öyle böyle değil: büyük harf ile...). Bir de hayali hikayeler kurgulamak değil, ışık misali aydınlık yazılar yazmayı hayal ettim. Hayalim...
Lise başlarında sonsuz, koşulsuz sevgiyi, Aşk'ı düşledim. İnsanlık için dilediğim hala gerçekleşmedi ve muhtemelen hayal olarak kalacak. Kendim için olana kavuştum. Tıpkı hayalimi döktüğüm kısacık, dilek ve kehanet misali şiirimdeki gibi oldu... Hayalim şimdi Gerçeğim.
Şimdi ise, görüyorum da, hayallerini kaybeden çocuklar var; teknoloji ürünü oyunlar, oyuncaklar karşılığında. Belki de ben yanılıyorum, inşallah da öyledir...
eylül
Eylül'cüğüm izcilik ve sporla bu kadar uğraştığını bilmiyordum ne güzel bir şey ama, ben çocukken hiç beceremezdim senin tam tersine...ama bedava mutfak hayalini çok sevdim umarım bir gün gerçekleştirirsin ne kadar iyi olur...ben çocukluk hayallerimi hatırlayamıyorum bile..böyle sisler içinde kaybolmuş sanki...keyifle okudum eline sağlık canım
YanıtlaSilsevgilerimle..