Şubatın melankolisi

Şöyle kararlı bir kar yağsa; sakin lakin birkaç gün sürecek kararlılıkta.  Kar taneleri ve kış kokusu penceremden içeriye girse, bembeyaz bir örtü serilse  çatıların üstüne... Çok güzel olurdu.  Eh, ben istedim diye yağmayacak elbet, yine de hayali bile güzel.

Kış aylarının  insanın içini sıkan bir tarafı var; bazı günler hiçbir şey yapasım gelmez, bir kitabın sayfaları arasında uyuklamak isteği dışında.  Sanki  gündüzün ışığı kaçmış, havada uyuşukluğun ağırlığı var gibi.  Durup dururken bastıran nedensiz bir mutsuzluk tarafından elegeçirilirim.  Bir de  en hüzünlü şarkıları bulup dinlerim, çivi çiviyi söker dercesine...  Mevsimler bu kadar mı tesir eder insana?..

Bazen kendimden, yazdıklarımdan, düşündüklerimden sıkılırım.  Boşa kürek çekmek gibi gelir yaşamak. Farkındayım, anlık haller bunlar ve bunu bilmek  bile çok güzel.  Fırın ile içli dışlı olurum o vakitler, zaman öyle hızlı geçer ki şaşırıp kaldığım olur.  İyileştirici etkisi var meşguliyetin, hele ki haz alınırsa ondan.

Uzun dost sohbetleri aynı etkiyi yapar, elbette dost ise eşlik eden.  Ne iş, ne para, ne dert ne tasa konuşulur, derin konular açılır, genişler yüreği insanın. O tatlı muhabbetin sonu gelmesin ister... Paylaşmak için yaratılmış insan, şüphesiz.

Yalnızlık güzel, içini doldurabildiğinde.  Bazen sessizce, bazen küçücük bir dokunuşla, bir gülümseme ile, birkaç güzel söz ile paylaşılır yalnızlık.
Dumanı tüten bir fincan kahve de güzel...

eylül

Mütevazi meşguliyetlerimden:


Buradan aldığım tarif ile Tambuğday Unlu Ekmeklerim:

 

Açmalar:

 

 

ve Çok Çikolatalı Çark Pasta