Bu Blogda Ara

27 Şubat 2013 Çarşamba

Tutku

Bazen yazıya başlamak sadece zor,  bazen ise derine dalmak gibi: vurgun yedirir.  Acayip bir şeydir yazmak; harflerin dizilişine  yetişemeyen parmaklarına  tatlı bir  uyuşma dadanır, göz çukurlarına gölgeli bir yorgunluk yerleşir. Zaman geçtikçe  öyle bir elzem olur ki,  hasta yatağında  bile ilaçtan önce kağıt  kalem  aranır ellerin. Tutkun olur. 

Öyle bir şey ki... İçinde müzik yükselir, farkında olmadan mırıldanıverirsin hiç duymadığın bir şarkı nakaratını, sessizce...   Dudakların lal,  gönlünde sarmaşık duygular,   bir sazın telinden haykırır yüreğin.  Bir bakmışsın,  uçuk kaçık notalar demlenmiş içinde,  rengarenk hayal  dünyana daldırırsın  fırçanı...  tuval,  gerçeğin  olur.  İçindeki müziğin ritmiyle salınır ruhun, o muhteşem hissine sarılıp dans edersin, tutkuyla.  Bulutlar ne  kadar karanlık olsa da sana dair tılsımlı bir ışık düşer üstüne, sıcacık, sevecen.  Bambaşka bir boyutun sınırlarını geçmiş gibi; küçük bir korkunun  adrenalini içini titretir, nutkun tutulur...  tekrar  yaşamak istersin...

Bazen sözler öyle yetersiz ki... çaresiz kalırsın, ellerin iki yorgun kanat gibi düşer.  Kelimeler; onlar senin algın, sana dair idrak kırıntıları.  İsyanların, sana  dair, kalbindeki renkler, şarkıların gibi...  ve küçücüksün, bir noktadan daha küçük, özgürlüğün: evren büyüklüğünde...

eylül

1 yorum:

  1. yazmak güzel bir uğraş, kimi insanlar kendini yazıyla daha iyi ifade ederler, daha kolay ifade ederler sözler zor gelir bence de öyle, sen de kendini yazarak çok güzel ifade ediyorsun eylülcüm, bırakma hep yaz..
    tango çok severim teşekkürler...
    sevgiler

    YanıtlaSil