Tek Sayfa

Ses
İçime asırlık bir ruh yerleşmiş sanki, vakitli vakitsiz beni  asasıyla dürtüp duran.  Kafamın içinde çok bilmiş, pervasız sesi yankılanır. Bugüne kadar ne sorularına ne de cevaplarına  yetişebildim;
bir başladı mı, durmadan, vır vır  konuşur bazen  ise günlerce suskun kalır. Uykuya dalmak üzereyken başucuma oturur, buruş  buruş elleri saçımda gezinirken gözkapaklarım ağırlaşır, ben
düşerim  rüyaların yoluna, o  peşime. Sonra, fısıltısı  yavaş yavaş karışır gecenin sessizliğine, uyandığımda yanıbaşımda yine... 

Hayat

İncecik bir kağıt parçası, kocaman defterin bir tek yaprağı: insan hayatı.   Arkalı önlü yazılırsın, sildikçe delik deşik olur varlığın. Kor isyanlara buruşturup attığında, yok olabilirsin, var olmamış 
gibi... Yaşamını ruhuna hece hece karalarsın, renklere bulanır kaderin ya da siyah beyaz kalır belki, kimbilir.  Umut etmeyi keşfettiğinde kelebek kanatlarında yükselir yüreğin, öyle birden kısacık
ömrünü fark  edersin. 
Yerin en dibine inersin belki, hırsların rutubetli mahzenlerinde çürüyenlerle yüzleşir küçük arzuların. Yol, kemik ve kan basamakları ile hayatın  karanlığına  götürür seni.  Gölgelerin zehirli
tütsüsünden nefesin daralır, yakarışların yumruk olur boğazında. Yalan dolanın yükselişi  seni cehennemi  ızdırabı ile  kavurur,  o an ruhuna sarılıp, gözlerini sımsıkı kapatıp  kaçmak istersin... 
Sonsuz bir uykuda kalmak istersin...
Bir gün farkına varırsın: sen istedin diye olmazların, içinde eriyen  zamanın, satırların sayfanı doldurduğunu...  Ve o asırlık  ihtiyarın fısıltısını duyarsın: "yolculuk burada biter"...

Sadece

Göğün en ıssız katına çıkmak için, müziğe bırakıyorum tüm ağırlığımı, bir saliselik kaçabilsem razıyım.  Usandıran keşmekeşi var bu hayatın,  huzur veren bir tek Aşk... 

eylül