Bu Blogda Ara

16 Şubat 2014 Pazar

Ayna


Kimi zaman olur anlaşılmadığın düşüncesine kapılırsın. Kırgın ve usanmış, sessizliğine
çekilip iyileşmeyi beklemek yolculuğum olur. Kimi zaman hayatın yorgunluğu ruhunu 
dize getirir ve  bir  yıkıntıyken sen takındığın maske ile  var olursun. 


Hapsolduğun anlamsızlığın duvarlarını ellerinle parçalayıp yıkmak istediğini görürüm,
haykırışların içini çınlatırken, sağır olurum. Kendine cevaplayamadığın sorular sorduğunda,
umutsuz ve amansız haline sıkışır kalbim.  Yaptıklarına, yapamadıklarına gider düşüncelerin.
İçinde olduğun her şeyi silip kocaman çaresizliğinle bir tek   kendine yorarsın yaşanan her hali,
lal olurum. Sendeki viranenin boş odalarında yankılanır sesim,  ölümü beklerken yaşarsın, ben ölürüm...


Ben,  senin gibi: etten, kemikten, ruhtan, yürekten biriyim. Canım da yanar, mutlu da olurum. Düşünüyorum, karar da verebilirim. Senin kadar iyi senin kadar kötü olabilirim. Senin gibi
güzel olup, senin gibi çirkinleşebilirim.  Sen hangi halimi seçersen ben o olurum. Sen bana
nasıl seslenirsen ben sana öyle gelirim...

eylül



 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder