Bu Blogda Ara
16 Şubat 2014 Pazar
Ayna
Kimi zaman olur anlaşılmadığın düşüncesine kapılırsın. Kırgın ve usanmış, sessizliğine
çekilip iyileşmeyi beklemek yolculuğum olur. Kimi zaman hayatın yorgunluğu ruhunu
dize getirir ve bir yıkıntıyken sen takındığın maske ile var olursun.
Hapsolduğun anlamsızlığın duvarlarını ellerinle parçalayıp yıkmak istediğini görürüm,
haykırışların içini çınlatırken, sağır olurum. Kendine cevaplayamadığın sorular sorduğunda,
umutsuz ve amansız haline sıkışır kalbim. Yaptıklarına, yapamadıklarına gider düşüncelerin.
İçinde olduğun her şeyi silip kocaman çaresizliğinle bir tek kendine yorarsın yaşanan her hali,
lal olurum. Sendeki viranenin boş odalarında yankılanır sesim, ölümü beklerken yaşarsın, ben ölürüm...
Ben, senin gibi: etten, kemikten, ruhtan, yürekten biriyim. Canım da yanar, mutlu da olurum. Düşünüyorum, karar da verebilirim. Senin kadar iyi senin kadar kötü olabilirim. Senin gibi
güzel olup, senin gibi çirkinleşebilirim. Sen hangi halimi seçersen ben o olurum. Sen bana
nasıl seslenirsen ben sana öyle gelirim...
eylül
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder