Insan. Tertemiz uyanır.
Aşk olmasa ne olurdu diye düşünmek istemiyorum, korkarım. Hayatı hiç bu kadar kirletilmiş görmedim.
Belki Dünya savaşlarını yaşamadığımdan, Afrika açlığı ile sınanmadığımdan,
Bosna'da kurşuna dizilmediğimden, Çin zülmüne uğramadığımdan, Afganistan, İran'da kadın doğmadığımdan...
Aşk olmasa, ruhumun depresip halini düşünemiyorum.
Bu kadar hırs, yalan, nefret, açgözlülük, dalkavukluk, onursuzluk ve vicdansızlık
nereden geldi diye sordum kendime, defalarca. Cevaplayamadım.
Tertemiz uyanır insan, saf masumiyetler cam kırığına dönüşene kadar.
Siyaset duymak, konuşmak, yazmak, bilmek gelmiyor içimden; siyaset yaşatılıyor, ister istemez. Kulakları tırmalayan söylemler, pişkinlik, inkar, despotluğa varan dayatmalar, samimiyetsizlik; cehennemin locasından inançtan bahsedenlerden kaçacak yer yok.
Anlamakta güçlük çekiyorum; hangi Türkiye burası?.. Mülk mü, memleket mi, Vatan mı?.. Ya canlar?..
eylül
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder