Bu Blogda Ara
19 Haziran 2014 Perşembe
Zaman Yorgunları
Yaşlılık, insan hayatının en uzun dönemi, belki de en depresif olanı. Nineler, dedeler,
teyzeler, amcalar; muazzam bayrak yarışının son etabında.
Onlar; sokakta yanından geçtiğim, aynı durakta bir bekleyişi paylaştığım, market
alışverişinde, kıyıdaki bankta dinlenirken gördüğüm Zaman yorgunları. Dillendirilmeyen mutsuzluğun izleri kırışıklıkları arasında saklansa da sırları gözlerinden okunabilir.
Görmek yeter.
Kim yaşlanmak ister? Çocuklar büyümek ister, hızlı hızlı, bir an evvel. Ne kadar başına
buyruk, özgür görünür büyükler onlara... Dilediğince oyun, şeker, dondurma, şamata ve
yine oyun, oyun, oyun.
Ergenlik, gençlik de buna benzer, üstüne bir de biyolojik olgunlaşma eklenir, sancılı bir dönem.
Yine büyümek özentisi, kıyaslama, isyan ve isyan. Kim bir an evvel yaşlanayım der?..
Sadece büyümek ister.
Tek başına, özgür, bağımsız olayım derken hepsini tek tek teslim eder. Nitekim, büyümek
o kadar da aceleye getirilecek, özenilecek bir şey değil.
Beğensek beğenmesek, sevsek sevmesek, potansiyel yaşlıyız hepimiz. Güzel yaşlanmak
gerek; homurdanmadan, yüzü asmadan, duygu sömürüsü yapmadan, usandırmadan.
Unutmadan ki ne gençlikle güçlüyüz ne de yaşlılıkla bilge. Hepimiz çocuğuz, ilk günkü
gibi. Çocuk saflığını yitirmeden, kadere küsmeden olgunlaşmalı, sindire sindire.
eylül
16 Haziran 2014 Pazartesi
Yüzyıllar yetmez
Hisleri yaşamak, derinden sarsılarak. Budur gelişinin sebebi. Mutluluğu özgür bırakıp, büyümesini seyretmek için buradasın.
Acılar, sonunda uyanacağın bir kabusun içeriği sadece, iyileşir yaraların.
Işığı yüreğinden sökmeden yaşamak için gönderildin.
Unuttun.
Giderken bırakacaklarını düşündün mü?
Biraz daha kalabilseydim dedirten içini titreten sevdalı dokunuşları. Kaçırdığın gündoğumu, ıslanmadığın yağmurlar, ay ışığı, kibir yenilgilerin.
Sordun mu kendine: döneceğin yine aynı sen olmasan, "zamanı geriye sarabilsem" diyebilecek misin?..
Utanma, iyi olmaktan. Vazgeçme, gülümsemekten, gülümsetmekten. Tertemiz ruhuna kirlenmiş düşünceleri dokundurma. Gerçek Sen taşsın dışına.
Bir bulmaca gibi kendini keşfet, sorularının içinde mevcut tüm cevaplar. Yüzleş, sorgula, vicdan ol. Ol sadece; saf, gerçek, şeffaf...
Yetmez. Yıllar, yüzyıllar yetmez yüreğini yaşamaya. Kısacık anların içine ne kaderler sığar... Elini uzatsan boşluğa, seni bekleyen çırpınan bir ruh vardır orada.
Umut gözlerinle bak dünyaya, sevecen ve cesur. Geliş sebebin gidişinde saklı. Unutma...
eylül
taranmamış düşüncelerim
12 Haziran 2014 Perşembe
Cevizli, lokumlu, kurabiye
Sanırım, bu tarifi daha önce yayınladım ve arşive bakmak içimden gelmedi açıkçası:) Olsun, tekrardan zarar gelmez nasılsa.
Tekrar etmeyen ne var ki?.. Okulda, şimdi adını hatırlamadığım öğretmenlerimden biri her fırsatta "tekrar öğrenmenin anasıdır" deyip durmuştu.
Tarife gelince,
Gereken malzemeler:
1 bardak yoğurt
0,5 tatlı kaşığı karbonat
1 bardak tereyağı+sıvı yağ karışımı(ben sadece zeytinyağı kullandım)
0,5 bardak şeker
1 yumurta
2 tepeleme bardak un( un'a göre yetebilir ve ilave gerekebilir)
İçine:
Lokum, çeyreklere bölünmüş ceviz içi
Üstüne:
Pudra şekeri
Yapılışı:
Karbonat yoğurdun içinde eritilir. Erimiş ve soğutulmuş tereyağı sıvı yağ ile karıştırılıp yoğurt, şeker ve yumurta ile iyice karıştırılır.
Elenmiş olan un kaşık kaşık eklenerek yumuşak hamur elde edilir.
Hamur dört bezeye bölünür. Her beze ince olmamak şartıyla açılıp üçgenlere kesilir.
Her üçgenin geniş ucuna lokum parçası ve çeyrek ceviz içi yerleştirilerek ay çöreği gibi sarılır. Pişirme kağıdı üstünde 180 dereceye ısıtılmış fırında renkleri değişinceye kadar fırınlanırlar.
Henüz sıcakken üzerlerine pudra şekeri serpiştirilir. Kurabiyeler bir gece kuru yerde bekletildiklerinde daha da lezzetli olurlar.
10 Haziran 2014 Salı
Bildiklerim, Gördüklerim
Dilemma
İsimsiz bir sahil. Dalgalar kıyıya dokunup geriye çekiliyor. Gökyüzü denize dökülmüş gibi,
ufuk masmavi. Sessizlik kum tanelerine karışmış, dokunulmaz.
Deniz penceremin köşesinde. Evlerin arasında bir yere sıkışmış. Kokusu bile yok, ne de martı
sesleri. Ele geçirilmiş kıyı, mağlup edilmiş insaf.
Bildiklerim
Kimseye haksızlık etmemeli. Saygı, insanı temsil eder; yaşı, ünvanı, cüzdanı, cinsiyeti yok. Önyargılı olmamalı, empati kurmalı. Edepli davranmak insana bir şey kaybettirmez. Görgü
kuralları 0-7 yaş döneminde öğretilir. Disiplin olmalı; evde, işte, okulda. Gelecek kaygısı ile büyütülmemeli çocuklar.
Yapılan iyiliklerin karşılığı beklenmemeli. Yürekteki huzur, vicdan hafifliği en muhteşem
hazinedir...
Sofranda yiyebileceğinden çok yemek varsa, bir de paylaşmanın tadına var. İhtiyacından
fazlasına tamah etmek açgözlülük değil de nedir?.. Üstünlüğün mal, mülk, para ise, ruhun
hangi ruhtan daha zengin diye düşün sadece. Hakaret, inkar, yalan; güçsüzlüğünün, sefilliğinin kanıtlarıdır. Kim olursan ol...
Gördüklerim
Hakkının peşini bırakma, yoksa enayi derler. Saygı kendin için şart, her şeyin en iyisini
sen bilirsin. Diğerlerini boş ver: yüzüne gülersin, ardından sallarsın. Kimseyi anlamak
zorunda değilsin, senin derdin başını aşmış zira. Seçmece çevrende işine geldiği gibi
davranırsın, işine yaramayanlarla takılmak boş.
Edep, terbiye okulda öğretilir, bu iş için maaş alanlar var. Çocuğuna geleceği aslında
kendin için hazırlarsın, nasılsa nimetleriyle yaşarsın. Sofranı, evini, yazlığını, tekneni,
giydiğini, gezdiğini nispet olsun diye "instagram" larsın. Maneviyat hakkında edebiyat
paralarsın, oysa ruhunun ıssızlığında kaybolan sensin...
Dilemma, ikilem, her neyse. Kısaca: seçtiğin gibi yaşarsın.
eylül
4 Haziran 2014 Çarşamba
Tavsiyem Var: Hürriyet Sosyal
Bir süre önce sosyal medya üzerinden en çok takip ettiğim gazetelerden biri olan Hürriyet gazetesinin bir geri sayım içinde olduğunu gördüm. Neredeyse tüm yazarları belli bir heyecan içindeydi. Açıkçası ben yeni bir sayfa tasarımı ya da yeni bir yan haber sitesi haberi beklerken birdenbire hayatımıza ‘Sosyal Hürriyet’ girdi. Önce insanların beğenilerini hemen sonra ‘çok bilgi istiyor’ eleştirilerini okumam merak uyandırdı ve hemen giriş yaptım.
Açıkçası sosyal medyada internet gazeteciliğinin en iyilerinden biri olduğunu düşündüğüm Hürriyet gazetesi beni şaşırtmadı. Herkesin kendi gazetesini oluşturabilmesi fikri zaten baştan çok cazip. Biri internet sitesinin yıldırıcı reklamlardan, ilgi alanım olmayan haberlerden ya da hiç okumadığım yazarlardan arınmış sadece benim için yaratılmış bir portal haline gelmesi bence harika bir fikir. Bunun yanında fikirlerinizi kendi sayfanız üzerinden paylaştığınız bir sosyal tabanlı haber sitesi olması çok önemli bir gelişme. Özellikle birdenbire gelen sosyal medya yasakları yaşayan bir ülke olarak fikirlerimize ses veren alternatif bir site olması bence cankurtaran gibi bir şey. Bu noktada bir yanlış anlamayı açıklama ihtiyacı hissediyorum. Twitter üzerinden sanki köşe yazarlarını ya da haberleri okumak için mutlaka bu sosyal hürriyet’e üye olmak gerektiği gibi bilgiler dolaşıyor. Günlük olarak her zaman girdiğimiz hurriyet.com.tr bir yere gitmiş değil. Eskisi gibi istediğiniz haberleri okuyabiliyorsunuz. Mobil uygulamaları hiçbir giriş istemiyor. Buna rağmen bugün bu sitenin istediği bilgileri isteyen onlarca sosyal medya kanalını aktif kullanıyoruz. Bunun bir itici güç olarak görülmesini sadece yeniliklere verilen ilk direnç olarak görüyorum.
Artık hem Hürriyet yazarları hem de diğer okuyucularla interaktif ilişki kurabileceğimiz, tartışma yaratabileceğimiz bir platforma sahibiz. Yazarların sadece köşe yazıları değil; kişisel postları da gün içinde paylaşılıyor. Bunun yanında ‘Öne Çıkart’ butonu ile önemli bulduğum ve gündeme getirmek istediğim haberleri Hurriyet.com.tr’nin ana sayfasına taşıyabiliyorum. Sosyal medyadan kullanmaya alıştığımız hashtag (etiket) ile haberler hakkındaki yorum ve paylaşımları kolayca süzüyorum. Yani daha çok insan ile daha çok haber paylaşıyor bunun yanında daha özgür haber alıyorum.
Bundan önce #hurriyetbenim etiketi ve reklamı ile çok ses getiren bu yayın grubu yarattığı portal ile bunu kanıtlamış durumda. Artık gerçekten Hürriyet benim.
İçerik: http://durumbildirimi.com/
Bir boomads advertorial içeriğidir.
Açıkçası sosyal medyada internet gazeteciliğinin en iyilerinden biri olduğunu düşündüğüm Hürriyet gazetesi beni şaşırtmadı. Herkesin kendi gazetesini oluşturabilmesi fikri zaten baştan çok cazip. Biri internet sitesinin yıldırıcı reklamlardan, ilgi alanım olmayan haberlerden ya da hiç okumadığım yazarlardan arınmış sadece benim için yaratılmış bir portal haline gelmesi bence harika bir fikir. Bunun yanında fikirlerinizi kendi sayfanız üzerinden paylaştığınız bir sosyal tabanlı haber sitesi olması çok önemli bir gelişme. Özellikle birdenbire gelen sosyal medya yasakları yaşayan bir ülke olarak fikirlerimize ses veren alternatif bir site olması bence cankurtaran gibi bir şey. Bu noktada bir yanlış anlamayı açıklama ihtiyacı hissediyorum. Twitter üzerinden sanki köşe yazarlarını ya da haberleri okumak için mutlaka bu sosyal hürriyet’e üye olmak gerektiği gibi bilgiler dolaşıyor. Günlük olarak her zaman girdiğimiz hurriyet.com.tr bir yere gitmiş değil. Eskisi gibi istediğiniz haberleri okuyabiliyorsunuz. Mobil uygulamaları hiçbir giriş istemiyor. Buna rağmen bugün bu sitenin istediği bilgileri isteyen onlarca sosyal medya kanalını aktif kullanıyoruz. Bunun bir itici güç olarak görülmesini sadece yeniliklere verilen ilk direnç olarak görüyorum.
Bundan önce #hurriyetbenim etiketi ve reklamı ile çok ses getiren bu yayın grubu yarattığı portal ile bunu kanıtlamış durumda. Artık gerçekten Hürriyet benim.
İçerik: http://durumbildirimi.com/
Bir boomads advertorial içeriğidir.
1 Haziran 2014 Pazar
Güzel Günler İçin
İsterdim: tüm günlerin kaydı tutulsun. Akşam olduğunda geriye sarıp kendini görebilmeni. Kelimelerini dinleyip, mimiklerini, tepkilerini seyredip farkına varmadıklarını yakalamanı.
Sonra tüm sonuçları silip bir sonraki günü daha güzel yaşamanı isterdim.
Belki böylece güzel günler uğuruna çirkinliklerde boğulmazdın...
İnsanın sadece kötü olabildiğine inanmak istemedim. Ve buna sımsıkı tutundukça kötülüğün büyüdüğünü görüyorum. İnanamıyorum, hala...
Bu yüzden, benim için, iyi ve kötü yoktur, ruhları kayıp insanlar var.
İsterdim: elimin bir hareketiyle karanlıklarını dağıtmak, sadece bir saliseliğine onlara bu dünyanın tüm acılarını, haksızlık ve vicdansızlıklarını hissettirebilmeyi isterdim.
Çırpındım, hayatın uğuruna uzandığın güzelliğin aslında sende olduğuna anlatmak için çırpındım. Sahipsin ona. Güçlüsün; olduğun gibi, işlenmeden, dokunulmadan, silahlandırılmadan...
Gücün: yüreğin, kelimesiz, düşüncesiz, fikirsiz...
eylül
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)