Bir yudum su, bir lokma ekmek. Vicdan.

Yıllarca çalışıp alın terinin karşılığını alamamanın ne olduğunu yazmayacağım. İşçi sınıfı  veya hangi işi yapıyor olsanız da demagoji yapmayacağım.  Hak hadsizliği beni rahatsız eden. 

Yorucu bir gün sonrası, ayaklarımı uzatıp, huzurlu bir memnuniyet duygusu ile bir yudum suyu, bir lokma ekmeği hak ettiğim düşer aklıma.  Tarifsiz bir ruh hali.

Ona varmak için zor olanı başarmak değil sadece, basit, sıradan işleri ertelemeden, üşenmeden bitirmek  bile yeterli.  Ah, ne güzel bir duygu bu; hırslarla kirlenmemiş, siyasete bulanmamış kaldığı sürece, çünkü orada hadsizlik başlar.

Cümleler öyle çok ki kafamda, yakalamaya bile çabalamıyorum. Yok, aklım karışık değil, kalabalık sadece.  Benim için haddimi aşmamak, kimsenin sınırlarını geçmemek de mühim. Yanlış anlaşılmasın, ne çekincelerim var bu konuda, ne de korkularım. İnsan kavramına saygımdan.  Saygıyı hak eden veya etmeyen kişiliktir.

Dediğim gibi, toplum/birey psikolojisini yazmak gibi bir derdim yok, bu işi yapanlar var.

Fakat, rahatsızım insanlığın halinden. Diyeceksiniz,  asırlardır öyle,  yine de olmak zorunda değil. Rahatsızım vurdumduymazlıktan, kolaycılıktan, hadsizlikten, egolardan, kabullenilmiş cehaletten.

"Bana ne" demek kolay. Kabuğuna çekilip sadece kendi menfaatlerinde ortaya çıkmak.

Zaten çoğunluğun yaptığı bu değil mi? Şununla bununla kıyaslamak, sonuç çıkarıp karar almak değil mi çoğunluğun yaptığı?.. Beklemek, beklentilerle beslenmek değil mi?.. İnsan'ın insana ettikleriyle çirkinleşir Hayat.  

Oysa kolay, inanılmaz ve evet, kolay.  İnsanın kendisinde biter herşey.  Kararında, davranışında, yargısında. Özgür iradesinde.  Emek verip, yorgunluğu vicdanıyla örtüştüğünde, herşey kolay.

Vicdan.  Ah, insanoğlu, ah, ne desem... Seni bir başka insanın tuzağına düşüren o vicdan yok mu;  dünyanın tüm acıları onun sanırsın, lime lime olurken yüreğin; bir  bakmışsın, keyif onun, hüsran  ise senin payın... 

Sonra...

An gelir, tek başınalığınla yüzleşirsin. Çarpılır, yalnızlığında boğulduğunu sanırsın.

Kocaman yalanın ortasında, buna rağmen hayatta kalırsın, İnsan... 

eylül

eylülnot:

Havva ve Adem ile başlar hayat.  Sonsuzdur Aşk...

Hayat ise... İnsan ile biter.