Bu Blogda Ara

13 Mayıs 2016 Cuma

İnsan olmak var ya

Blog yazarı olmanın ilk günlerini hatırlayıp gaza gelmeye çalışıyorum. Galiba.
Yazmak acayip bir şey. Kafamın içi dolu, sorular cevaplar uçuşup duruyor. Her şey tamam derken, uçuşanları yazıya dökmek hiç de kolay değil. Oysa yapmayı dilediğim yegane şey yazmaktır. Ne trajedi ama!..
Sıradan sudan günlük yaşamından yazmak benlik değil. Mutfağımın rapörtörü olmak, benlik değil. İş güç, ev maceraları da öyle. Duygu fırtınaları estiren edebiyat kırıntıları saçmak, eh işte... Siyaset? Siyaset illallah ettiren oldu, hiç olmaz.
İnsandan yaza yaza öğh geldi, üstelik bir anlamı yok.
Yazmak akıyor içimden, yazamıyorum...

Siyaset; asırlardır olduğu gibi: yalancı, bencil, istismar edici ve kirli.
Mutfak; bireysel ve gösterişli.
İnsan; anlaşılmaz ve aciz.
Yazmak deneysel, el yordamında, kişisel.
Ben görüp anladığımı yazsam, senin görüp anladığınla uyumsuz, ne haber?!..
Evet, hep böyle değildi bu memleket.  Bırak sınır ötesi Dünya'yı. Herneyse.

Aşk yazmak gelir içimden. Çağlaya döküle bulanmak var Aşk'a. Tutunası nefes. Tapılası, yaşanası tek gerçek.


eylül




1 yorum:

  1. Aşk... Yazılası değil, yaşanılası... Yazmak, hayata dair; yaşamak lazım sadece; Aşk'ı... O'nunda yeri burası değil... Bekle... Zamanı... Aşk'la...

    YanıtlaSil