Dilekler gerçek olsa keşke. Hayatı seyretmek, insanları anlamaya çalışmak acı verici. Kafamdaki başka, gördüklerim bambaşka. Şarkıdaki gibi: "ne masallar, ninniler söylediler dünya üstüne, aldatıldık, dünya böyle değil..."
Belki hayal, belki absürd, iyiden, güzelden yana umudumu yitirmedim. Ufacık da kalsa hiç kaybetmedim. İçim kanaya kanaya sakladım onu, sakındım, sahiplendim. Bu da benim seçimim oldu.
Hayata dair yazdım. İnsanları yazdım, kıyaslamadan, küçümsemeden, idolleştirmeden.
Yazdım, çünkü bunu yapmayı hep istedim. Dokunmak istedim ruhun gizemine, anlamak, görmek, çözmek için yaradılışın yüceliğini. Akıl, mantık ile anlamlandırmak istedim olan biteni.
Ezberlemeden, kopya çekmeden yaşadım. Yaratıldığım gibi; hayatta kalmak için bana verilenlerle. Yüreğimle, aklımla, değer yargımla, duyularımla, bedenimle.
Ne zaman hüznün derinliğine sürüklensem kendimle hesaplaşırım, suçlamadan, terk etmeden. Hep bir umut ile nefes almak için , Aşk ile yaşama sarıldım. Belki bu yüzden zor gelir, belki uyumsuzluk bu sebepten...
Sorgularsın ve cevapları ararken bir gün huzur bulurum sanırsın. Öyle değil. Bitmiyor çünkü. Sonsuz bir tekerrürün girdabı seni yutana kadar dönüp duruyorsun. Huzur, kısacık anlarda. Sahiplenilmez...
Bakıyorum hayata, gördüklerim gözyaşım olur. Sahte, yalan, bencil, merhametsiz, yoz, kötü ve çirkin yanına ağlıyorum. Bakıyorum ve susmayan, vazgeçmeyen yüreğim için şükrediyorum.
Dilekler umut olduğu için var.
Yeni bir yıl, eskisi gibi bir Dünya'da...
U-Mutlu Yıllar!..
eylül
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder