Bir zaman önce fark ettim ki hayata karşı tepkiliyim, fazlasıyla. Frene bastım. Yavaşlattım döngüyü, yapabildiğim kadarıyla. Karaladıklarımı kenara koymak geldi içimden. Yok, öyle büyük hayallerim olduğundan değil. Yoksa kim istemez ödül kazanmayı?.. Nobel. Falan, filan.
Büyük umutlar bunlar. Kocaman hırslar. Acayip oyunlar... Kim istemez ardından iz bırakmayı?
Ne olacaksa. İzler silinir. Yenileriyle örtülür. İz bırakmak diye bir şey yok aslında. Miras yok.
"Bir hoş seda " yok, herşey, kendimizi kandırmak adına, herşey yalan. Yaşadın, bitti.
Söylediğin, yazdığın, yaptığın herşey seninle kalır. Söylediğin, yazdığın, yaptığın herşey bir an gelir de gerekli olursa hatırlanır. Birileri seni hatırlasın diye yaşamak olmaz.
Yüreğini yaşayacaksın, cesurca.
Öyle işte...
eylül
"...Yüreğini yaşayacaksın, cesurca..."
YanıtlaSilÇok başarılı bir blogunuz var tebrikler.
YanıtlaSil