Teoman-Rüzgar Gülü

Kır evinin verandasında bir rüzgar gülüne rsatladım.
İnsanmışcasına konuşmaya başladım
Dedim,benim kadar yanlızsın
Tek gecelik aşksan
Bir anıdan
kaçıyorsan
Dibe vurduysan ya da hala düşüyorsan
Bir yaz günü
Hiç bu kadar üşüdün mü?
Rüzgar gülü
Hiç ölümü düşündün mü?
Hayalimdeki adsız kadın
Sanki ağzımda tadın
Eminim ki sen de hep kendini aradın
Evimin yolu beni unutmuş otellerin soğukluğunda...
Tüm bu garip duygular
Bir tür iç kanama