İnsanın yalnızlığı içimi sızlatır, tüm kelimelerimi kaybederim, nutkum tutulur. Bilmiyordum, yalnızlığın bu kadar çok olduğunu. Yüzlerini, renklerini, ızdıraplarını,
dinginliğini, bilgeliğini, umudunu, çaresizliğini, şefkatini, acımasızlığını, hoyratlığını,
sessizliğini... onun hiç böyle olduğu aklıma düşmemişti. Bir zamanlar, onu anlatan bu
kadar çok sıfat olduğuna inanamamıştım. Öyleymiş meğer...
"Görmek için yalnızlığı tatman gerek..."
Onu görür görmez tanırsın. Uzaktan akraba gibisiniz içinizde. Ya dost ya da düşmandır,
özünde mühürlüdür kendi gerçeği. Yalnızlığını sınarsın onda, yok olursa eğer yalancı bir
düşün kuytusunda kaybolduğunu anlarsın...
eylül
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder