Bu Blogda Ara

14 Mayıs 2017 Pazar

Annem

Bir kadın seni dünyaya getirir ve nefes alırsın, kaçınılmaz kaderine yolculuğun başlar.
Ben hiç "anneci" olmadım, ayrı bir birey olarak yetiştim, yetiştirildim-bilerek, bilmeyerek. Sorumluluk sahibi yapıldım, bilip isteyerek veya bilmeyerek.  Benim annemin benle çok zaman geçirecek vakti yoktu.  Birbirimizi tanımaya zamanımız olmadı. Ne ben ona çocuğu gibi baş kaldırdım, ne de o beni anne gibi  sarıp sarmaladı.  Önemli olan ne biliyor musun? Ona güvendim, o da bana. Ona saygı duydum, o da bana. 
O, benim için, en güzel, en etkili, en güçlü insanıydı. 
Toprağın bol olsun annem...


eylül

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder