Dökülen yapraklara tatlı bir telaş karışır bu mevsim,
havada bir bekleyiş, yağmurun kokusu var.
Akşamlar ürperir hafiften, rüzgara tutunur dalgalar.
yüzünde yazın yorgun izleri kalmış bu şehrin...
Eylül, koşar adımlarla gelip geçti sokaklardan,
soluklandı eski taş merdivenlerde,
İstanbul'u seyretti, yedi tepeden,
sonra sessizce gitti, hüzünlendi sonbahar...
eylül
Nefes alamamak nasıldır bilir misiniz? Hıçkırıklarla boğulduğunuzu hayal edin. O an çaresizliğiniz ile yüzleşirsiniz. İlahi komedya yazılmış, içindesiniz, öylesine çıkmak mümkün değil.
Yaşamanın tarifi budur diyenlere karşı çıksanız da gerçeği inkar edemezseniz. Sizi oyalayacak çok şey var, ya kapılıp sürüye kapılırsınız ya da içinize kapanıp küçük küçük yok olursunuz.
Yok olmak derken?..
Gücünüzün farkına varmanıza bağlı.
Yüreğiniz ile var olmak gücünüzdür.
eylül
eylül
Gündemin etkisinde herkes, ister istemez. Nerede o huzurlu zamanlar, sadece kendine dair sıkıntılarda boğulmak. Nerede o nezaket ile seslendirilen selamlaşmalar, saygı mesafelerin asaleti nerede. Geçmiş ile ilişkilendirilmemek adına: nerede insanlık? Ah…
Öyle bir dönem ki göz göze gelmek, itiraz etmek suç. Öyle bir dönem ki din, mezhep sorulur olmuş, insan olmak yetmemiş. Öyle bir zaman ki ehil olan cahilin kölesi edilmiş. Sağa dönsen, sola dönsen, düz gitsen varlığına küfür.
Kaçıp gidesin gelir…
Hayatın içindeki bir çok an refleksin, içgüdünün seçimi, garip. Geriye dönüş zor. Kişi, yürek, bağ çok önemli. Şöyle, teknoloji çağrışımı olur mu? Bağ özel; kablosuz, hislerin birbirine karıştığı, dolandığı bir iletişim türü. Garip gelmeyebilir. Yine de, çok bilinmezleri çözmek seviyesinde değiliz…Bu kadarız işte.
Handikap şu ki, kalıyoruz olduğumuz yerde, ilerlemiyoruz. Oysa içimizde kasırgaların uçurması, savrulması var. Garip. Kısacık ömrü birilerin keyfi doğrultusunda organize etmenin anlamsızlığı…
Garip, ölüp gidecekken, çok garip…
eylül
İnsan ne ister?.. Uçuk hayalleri, dilekleri, büyük küçük beklentileri var. Bu olgu medeniyete, edebe, eğitime, kişiliğe göre değişkenlik gösterir. İnsanın doğduğu aile, yer ve olanaklar belirleyici olsa da kader değil.
Klişe lafların akıntısına kapılmak üzereyim. Artı eksi kutuplardan bahsedip, iyiyi ve kötüyü tarifleme yolundan dönmeliyim. Ne yazsam, ne haykırsam zaten yaşanılan, bilinen. Benimkisi küçük çaplı bir isyan. İnsan çaresizliğimle, zamanın kelimeleri uçurup ruhumun içinden geçip isimsiz, önemsiz isyanımı bastırdığına başkaldırdım. Neyime…
Olsun, iyiyim. Aşk ile nefesleniyorum mevsimleri. Denizin tuzu dudaklarıma, tenime soğuk dokunuşu var ya, yaşıyorum. Hayat uzunmuş, kısaymış… hepsi yıllanmış bir masal. Biz hala çocuğuz…
eylül
Sen benden, ben senden olmazsam olanlar fikir değil midir?
Fikir özgürdür aslında.
Fikir ben, sen veya herhangi birimizin düşüncesi.
Fikir var olmaktır.
