Bir rüyadaymışçasına, uyanmayı bekle

Bir rüyadaymışçasına, uyanmayı bekle




Güneş, hiç bu kadar yanmamış,  bu kadar kavrulmamış yeryüzü,
tüte tüte dönmemiş bu  gezegen.
Fırtına hiç böyle pusuya yatmamış;
Deniz adım adım çekilmiş, sessiz. Martılar vapurların izinde,  kıyı terk edilmiş.
Gece hiç bu denli kirlenmemiş,  hiç kurulmamış  karanlık  tuzaklar.
Seraplar hiç bu kadar çok olmamış,   aldanıp, yitirilmemiş bunca can... 
Duman duman, is karası  isyanlara hiç böyle düşmemiş yaşlı Dünya.

Yangın sarmış her yeri, küllere savrulur  masumiyet.  Ruhlar taş kesilir, burası cehennem.
Akıl, mantık, idrak tutulmuş,  hengamede hapsolmuş ızdırabın haykırışı.
Mahkeme kurulmuş emanet hayatına;  katledilmiş umutlara, çiğnenmiş hayallere, çalınmış yıllara.
Mahkeme kurulmuş, davacısın; ne makamdan, ne de puldan, sonsuzluğunla güçlüsün.
Davacısın varoluş hakkına, kimliğine, rengine,  irade özgürlüğüne şerh koyana.

Hiç böylesine eziyet görmedi hayaller...




eylül