Acayip bir etkisi var bu tarzın. Evdeki en rahat koltuğa oturup müziğin sesini açarsın, gözlerini kapat ve dinle. Muazzam bir platoda bulursun kendini, etrafında onlarca farklı sahne mizanseni. Günümüze uyarlansa misal; sen yine şu pek rahat koltuğundasın ve önünde-arkanda, sağında-solunda monitörler asılmış, yüzlercesi.
Hayatın binbir yüzünün seyircisisin, gözlerin kapalı. İşte, bu.
Şarkıların ritmi alır götürür insanı. Ülke, dil, ırk, renk, önemi yok, hepsinin ortasında hayat...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder