Maneviyat yoksunluğu en korkunç kabusum; duygularından uzaklaşan, onları hapseden, kayıp ruhlu insanlardan korkarım.
İnanırım; bir uyanmak hep var: insanın içinde bir yerde bekleyen. Bazen zor, haykırışlarla ve bitmeyecekmiş gibi görünen ızdırapla, yine de kaçınılmaz.
Eksik bir şeylerin gıcık eden farkındalığından kaçar insan, nefesini tutup hayata atladığı an kaybolur, kendinden gider.
eylül
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder