Caruso

 

Burası denizin parladığı ve rüzgarın sert estiği yer

Surriento körfezinde yaşlı bir terasın üstünde

bir adam genç bir kızı kucaklıyor

ve ardından bağırıyor.

Sonra boğazını temizliyor ve şarkı başlıyor.

 

Seni çok seviyorum

Çok ama çok seviyorum, biliyorsun.

Bu bir bağ şimdi

Biliyorsun, damarlardaki kanı eriten.

 

Denizin ortasındaki ışıkları gördü

Amerikadaki akşamları düşündü

Fakat onlar sadece balıkçı teknelerinin lambaları

ve uyanan pervanelerin beyazıydı

müzikteki acıyı hissetti

piyanonun başından kalktı

bir buluttan süzülen ayı görünce

ölüm daha tatlı geldi

genç kızın gözlerini gördü

ki bu gözler deniz kadar yeşildi.

sonra aniden bir damla gözyaşı döküldü

ve adam boğulduğunu düşündü

 

liriğin gücü

Her dramanın yalan olduğu

Biraz makyajla ve taklitle

Bir başkası olabildiğin yer

Fakat iki göz sana bakıyor

Oldukça yakın ve gerçek

Sana bütün kelimeleri unutturuyor

düşüncelerini karıştırıyor.

 

Ve böylece her şey önemsiz bir hale geliyor

Amerikada’ki geceler bile

Ve ardına bakıyor, hayatını görüyorsun

Pervanelerin uyanışı gibi

Ah evet, hayat bitiyor

Fakat o artık bunu daha fazla düşünmüyor

Zaten kendini oldukça mutlu hissediyor

Ve tekrar şarkısını söylemeye başlıyor.

 

Seni çok seviyorum

Çok ama çok seviyorum, biliyorsun

Bu bir bağ artık

Biliyorsun, damarlardaki kanı eriten.