Dümenin sonu yok gibi

Bir yerden sonra, ne yaparsan yap, kendini herşeyin dışında bırakamıyorsun. 

Mantık, yürek, duygular, zeka ve hayat. Bu beşlinin insana ettiklerini düşman etmez.

Seni aptal yerine koyanlar, vergisini(!?) ödediğin hayatı hiçe sayanlar,

kanını son damlasına kadar emenler  varken nefes almak niye?.. 

Özgürlüğü (nefesini) satın almak nedir? 

Basitçe;  dümdüz yaşıyorsun. Eğitimi bırak, bulabildiğin işte köle misali çalışıyorsun .

Diploma filan boş laf, geçerli olan  yalakalık sınırların. Sınırsız ise, kademe kademe yürürsün. Maaş  zarfın ağırlaşır.  Ahlak? Merhamet? Vicdan?  Ya boşver onları, gereksiz ağırlık... 

Tamam, konuya dönmeliyim.  Kısaca, birinin "hayalleri" gerçek olsun diye  aklının ucundan bile geçmeyen yalakalıkları, aklının ucundan geçmeyen işkenceleri , aklının ucundan geçmeyen  yoksunlukları yaşamak zorunda değilim.  Yaşatanlara rağmen. 

Söyleyecek sözü olan ortaya çıksın. 

Batsın bu dünya. İtirazım var. 

eylül