Sen hep gülümse

Sefil bir hayatım var diye düşünüyorsan, bunun sorumlusu sensin derler sana. Seçimlerin, iradeni teslim edişin, gerçekçi olmaman, hepsi sana dair diye söylerler.  Atanı, ırkını, evini ülkeni suçluyorsan, bu rezilliğin sonu yok. Kimsin ki sen diye sorarlar.

İşte tüm bunların doğurduğu isyanı  seslendirdiğin vakit hiç ummadığın kadar kötü olursun. Kendi kendine söylensen, ruhu duymaz kimsenin. Ortaya haykırsan / yazsan herkes üstüne alınır, tavır manyağı edilirsin.  Öyleyse sus, hayat gürlesin.   Öyleyse küs, her an zehir olsun.

Zaman olur, sanrılarla avunmak işine gelir. Umudun eteğine tutundum sanıp kendini kandırırsın. O öyle değil be, kardeşim, silkelenip bir uyansan, hele bir de anlasan ne de güzel olur yaşamak...
İçine içine ağladıkların nehir olup yeşillikler coşturdu ya, sen yine de gülümse. Olsun deyip, soyuna sopuna, dinine imanına dokundurana gülümse.  Senden gidenlere takılmadan, "eyvallah" deyip gülümse. Ölümlü dünya bu "kardeş",  deyip içinden dışından sen hep gülümse.

Keyif  hesabın nakit /altın varlığın ederi kadar,  Yürek hesabın sınırsız, gülümse.
Anlayana.

eylül