Alex

Evcil canımız. Hayvan demek istemediğimden can yazdım, çünkü öyle.Sekiz yıldır bizimle. Zor zamanlar oldu. Geldiğinde avucumuzun içine sığar büyüklükteydi. Lavaboda, musluğun altında yıkadık onu. 

Tanışma, koklaşma, alışma faslı  iki taraf için sancılıydı. O çok gayretli.

 Eğitimi süresince inatlaşma, gözyaşı, sinir harbi olmadı değil. Hepimiz için.

An geldi, pes edelim mi diye birbirimize sorduk . Neyse ki o günler geçti.

Aslında talihsizliğimiz evden yana, komşular yakın oldukça hassas olmasak olmaz. 

Alex havlamamalı dedik, içgüdüyü görmezden gelmeye kalktık. 

Evet, çok çok mecbur olmadıkça havlamadı. Ya da sebebi olmadıkça havlamadı diyelim. Bu da yeterli olmadı; konu komşu sebep. 

Bizden biri oldu.  Yüzümüze odaklanıp heyecanını ateşler her an. Ne zaman coşkulu olsak, bize katılır. Ne zaman gergin olsak, yine katılır.

Onun dünyası bizden ibaret.