Her yıl, aralık ayı boyunca, yapış yapış duygusal yazılar, şarkılar, filmler sanal ve medya ortamını işgal eder. Kaçmak, kaçınmak neredeyse imkansız. Yanlış anlaşılmasın, karşı değilim fakat insaf, bu denli ağır duygu yükü taşınacak gibi değil…
Kayıplar derin iz bırakır, her yılın son günü güya görünmez bu yara tekrar açılır. Her defasında . Yılın son günü o döneme dair bir kapı sonsuza kadar kapanır. Her yıl aralığın son günü yeni umut kapısı açılır. Bir teselli gibi. Olmayanı, olduramadığımızı erteleyip yaşamımızın bir sonraki yılına yükleriz.
Herşeye rağmen Yeni yılı karşılamak çok güzel. Eskisini uğurlamak yükümüzü hafifletir, umutlarla.
azalan ömür, bitmeyen umutla...
YanıtlaSilSon bir kaç senedir bu daha da ağırlaştı, hatta çevremde yeni yılla ilgili plan yapan hiç kimse yok. O ışıltılardan ben de eve yerleştirdim, gözümden, gönlüme bir ışık gitsin diye.
YanıtlaSilDilerim artık bu sene ......