Nereye kadar

 Son birkaç yılı düşününce; virüs, ekonomi, sığınmacı sorunu ve her biri büyüyerek tekrarlanmakta.  Diyorsun ki; birileri  korkunç bir hata yapmış olmalı ve  bunca felaketi  kısacık bir zaman dilimine sığdırmak akıl işi değil.  Sonra… İnsan kendine telkin eder: boşver düşünme, henüz yapabiliyorken yaşamaya bak.  Evet de, bunu yapmak için akıl ve mantık devre dışı bırakılmalı, mümkün mü?  Sorgulamadan var olmak  nasıldır acaba?  Hissetmeden acıları, kalan sevinçleri… 

Etrafıma bakıyorum, çılgın, izah edilemez, acımasız bir savrulmanın döngüsüne kapılmışız, hepimiz. Bütün farklılıklarımıza rağmen aynı uçurumun dibine çakılmak üzereyiz.   

Üzülüyorum. Canımı çok acıtan bir hüzün ile hayata bakıyorum.  Keşkeler yok dilimde. 

Derin derin nefesleniyorum.  Hala yapabiliyorken.

eylül