Bilemez kimse, sıkıntılı bir durum da değil.
Yine kafiyeli cümleler. Devam etsek.
Hadi mevsimler, coğrafya geçilse tuzağa düşmüş gibi. Ya umutlar, hayaller?
Oturur gözyaşı döküp yazarsın onları. Gördüklerini, anlayıp hislerinde sarmaşık olduklarını yazarsın. Görmeden yazamaz, hissetmeden anlamazsın. Öyle bir şey. Hisler… Yanıltmaz insanı.
Bahar beklenir, takvimdeki günler sayılır. Pencerenin dışı kış kıyametken için kıpır kıpır, beklenir. Çıplak ağaç dallarındaki ilk tomurcuk gözlenir. Kumruların sığınma alışkanlıkları, kombinin ısı skalası müjdeler verir. Bahar usulca, ne olur ne olmaz havasında gelir. Ah, be. Baharı beklerken, bir yıl daha yaşlandık…
eylül
hayatın en büyük acımasızlığı, yaşarken güzel olan anların, anılara dönüştüğünde canını acıtmasına izin vermesi... Yaş-l-(alan) beden, ruh hep aynı yerde; sonsuzca...
YanıtlaSil💙
Sil