Öğretmen

 Öğretenleri onurlandırma günü bugün. Her yıl bu tarihte içim bir garip olur.  Sevinç ile hüzün arasında kalmış bir gülümseme kalır yüzümde.  Engel olamam, hislerimi yok sayamam, en azından gün bitene… 

Hiç unutmam, ilkokul ikinci sınıftaydım ve şehir değiştirme sebebiyle okul, öğretmen yeni. Çalışan anne, yeni ortam, yeni sıra arkadaşı filan.  Öyle bir zaman ve Öğetmenler Günü.  Annemin telaşını unutamam,  sabah itina ile paketlediği bir kutu çikolatayı çantama koyup, elime de bahçenin çiçeklerinden bir buket tutuşturmuştu. Dediği de : “ öğretmenine teşekkür edip verirsin”… Söylediklerini yaptım elbette. Çiçekleri ve paketi uzatıp teşekkür ettim. Öğretmenim buketi alıp gülümsedi, paketi görünce… “ hediye alamam” deyince… Unutmadım sebepsiz ve gereksiz utancımı. Öyle işte.

Yıllar sonra öğretmenlik mesleğini deneyimledim.  Görüşüm ve anlayışım berraklaştı. 

Ne güzel bir duygudur bu, öğretmek, kollamak, büyütmek. Hakkıyla, doğruyla, kendinden vererek, ışığını tüketerek aydınlatmak. 

Bugün Öğretmenler Günü. Hakkını yüreği ile verenlerin. 

eylül 

Başöğretmen Gazi Mustafa Kemal ATATÜRK ‘e ithafen