Hayat, hayat deyip yaşıyoruz. Odaklandığımız nokta ise zaaflarımız. Aralıksız savunmada kalmak çok yorucu. Hayat, zaten kan emici, zor, bir de yer gösterici... Kuşatılmışız, kendimiz gibilerden. Derin, derin soluklanmak lazım. Gözleri yumup, ara ara sıfırlanmak lazım. Başka türlü olmuyor, çünkü, yaşamak.
İnsanız ve ne yazık ki, hayvanlaşma sürecindeyiz... Bir kötü, bir iyi yanı ile birlikte. Kafeslere kapatılmalıyız, birazımız. İçgüdülere güvenmeliyiz, inancımızı pekiştire pekiştire...
Özgür bırakılmalıyız, demokratiğim diyenlere göre...
Biz, neyiz? Bırak kimiz söylevini, sahi, biz neyiz?!..
Bir hayat savaşının en kanlı yerindeyiz. Kahramanız. Görülmeyen, sayılmayan. Dünya'yı sahiplenenler için birer yer kaplayanıyız; ekonominin, hayalde bırakılan sosyal devletin... Çilekeşiyiz, yaşamanın, SSK'nın. Biz, kimiz?.. Yok muyuz, yoksa yok sayılan mıyız?..
Yerli, yersiz, hayatın ciddisi; sınana, denene maskarası olduk...
Sen olma. Ben olmayayım. Hiçbirimiz olmasın.
Nefes senin, benim, her birimizin.
Hayat senin, benim, her birimizin. O vakit? Hakkını vermeli...
eylül
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder