Sezersin, sorgularsın, anlarsın. Sezersin, anlarsın, susarsın. Anlarsın, sorgulamaksızın patlarsın... İnsana dair her biri. Yaşarsın, yaşamazsın.
Önceki gün bir haber okudum. Ardından altındaki yorumlara göz attım. Bir tanesinde takılıp kaldım. Haberin içeriği, falanı filanı bir yana, yorum bırakanın aymazlığı mı desem, önyargısından mı başlasam, bilemedim.
İnsan olana yer göstermiş resmen. Yerini bil demiş hadsizce. Sen kimsin?..
Görmezden gelinmez böyle durumlar, çiğnenip yutulmaz. Zamanın bu yerinde böyle bir cehalet kabul edilmez.
Düşününce, cehaleti zaman ile ilişkilendirmek olmaz derim, herşey ortada. Ne zaman, ne mekan; cehalet hep var. Ayrık otu gibi çoğalır. Ne fidan kalır, ne çiçek. Ayrık otu işte, ne meyve verir ne de faydası olanı yaşatır.
Durum, ne yazık bu. Ne yazık. Ağlamak bile az gelir, dövünmek yetmez.
İnanamadım. Tekrar, tekrar baktım, inanmak gelmese de içimden, gerçeklere yüzümü dönemedim. Bu kadar da cahil kalmak olmaz!..
Sen kimsin ki, insanın mali, medeni, fiziki durumuna göre yer göstereceksin?..
Sen kimsin ki, herkes için keyfince karar vereceksin?..
Bu memleket için çalışıp, emekli olana "senin şimdi cemaat ile tespih çekmen gerekir" diyecek kadar kendini bilmeyen, sen kimsin?..
Gönül benim, keyif benim, sen kimsin?
Ne diyeyim... Balık baştan kokar. Anlayana...
eylül
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder