"Neden?" diye soruyorum kendime ve cevaplar bir bir sıralanır. Benim için hiçbiri doğru değil. Üzgün olduğumu saklamak zorundayım, hep bu sorgulama yüzünden. Neden diye uyanıyor, uykuya dalıyorum. Oysa Aşk var. Yine de başrolde hayat. Ne güzeldir omzunda uyanmak. Yanında, kalbine dokunup o muhteşem hisse kapılmak, ne güzel. Sıyrılıp gitmek isterim dünyalı yaşamımdan, uzaklarda yanımda sadece sen. Neden?
Yıllar insanı oyalayıp geçerken yalancı bir kabullenmişliğe sürükler, neden? Gördüklerin, duydukların, yaşadıkların şimşek hızıyla uzaklaşır yanından. Sonra, bir gün, neden diye sorduğun vakte gelirsin. Bir bakmışsın, anlayamadığın birçok şeyi çözmüşsün. Neden? Anlamı var mı?
Gündoğumu muhteşem, mevsimler, doğa, nefes almak güzel. Hayaller, şiirler, şarkılar umuduyla geldiğinde, günbatımı şarap tadında, gece sükunetiyle çok güzel.
Ve ben hala "neden?" diye soruların tutsağıyım.
eylül
15:35 2.07.2023
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder