Ya hayatın içinde, ya da tamamen dışındasın. Diğer türlü ucube diye yaftalanırsın. Böyle olunca korkunç bir yalnızlığa itilmiş olsan da zamanla seni dışlamaları sırf korkularından olduğunu anlarsın. Düşüncelerinden, yapabileceklerinden hatta yapmadıkların ve düşünmediklerinden korkarlar. Karanlık bu olmalı. Simsiyah, ışıksız, uçsuz bucaksız. Bir zahmet korkmayı bırakıp tanısalar, renkleri keşfederler. Bunu yazmak, konuşmak kolay, hangimiz bir ruhu tanımak için gecikmedi? Her gün farklı sokakları geçmek gibi hangimiz birilerinden geçmedi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder