Bir de bağırsam

 Blog’a yazmayıp arayı açınca tuhaf bir suçluluk duyuyorum. Lafı eğip bükmenin lüzumu  yok, düpedüz sorumluluğu yerine getirmeme suçluluğu bu.  İyi de, sorulmaz mı bunun gibi alanlarla  ilgilenmek için  huzur, keyif  kaldı mı  diye?  Kalmadı. Maalesef. 

Zorlama olmasın diye sessizlik seçilir. Memleketin hali belli ve önemli. İster istemez bu yola girilir. 

Oradan buradan çirkin, yalan söylemler çıkar; akıl, mantık yorum yapma der. Farkında  çünkü, anlamsız boş kışkırtmalar. Nefes alamıyorum oysa, kayalar yıkılır üstüme.   Yalanın, dümenin sonu gelmez, isyanım alev alev içimde.  Susuyorum. Suskun kalıyorum. Umudum için. Susuyorum. Akıl sağlığım için. 

Bir de bağırsam, cevap yazsam, yorum yazsam… 

eylül