Öyle bir şey

 Kimse ötelenmek istemez. Her ne kadar uysal, içine kapanık da olsa an gelir görünmezliğinden patlarcasına çıkar. Olmasın böyle şeyler, her kim olursan ol insansın sonuçta… Haddim olmayarak   fikrim budur, karşı çıkanı çok olur, anlıyorum. Olsun, yargıların dibinde olsam ne yazar? Ölümsüz değilim. Yine de adım geri atmayacağımdan eminim, ötelenmek fena.

Aklı selim, mantığı doğru ise insanın bastırılması  neden? 

Bunları yazmak bile ağır gelir bana, yakıştırmadığım durum.  Ne bileyim, belki canı acıyanı görüp empati yapmışımdır, kimbilir. 

Empati. Güzel, insani, umutvari, aydınlık, hayalperest bir durum.  Başkalarının acılarını yüklenip, çaresizliklerinde kıvranıp, insanlığımızın altında ezilmek sanki. Vicdani mesele, insanlığa dair. 

Ötelenmekten çıktım. En azından gözyaşım dindi. Anladım, oysa görünmez olmak iyi gelmiyormuş insana.  Yokmuş, haberdar değilmiş, bitki(ot) kıvamındaymış gibi bilmez, anlamaz, çözmez gibi ötelenmeler insana hiç iyi gelmez.  Zaman geçse de ruh yaşlanmaz. Beden sendeler, yavaşlar, kırışır lakin ruh yaşlanmaz.

Ben bilir, yaparım tavırları fırlama olur ancak, anlamsız. Öyle bir şey işte, yaşamak.

eylül

02/07/2024 İstanbul